IK BEN NIET LEUK….
Ken je dat gevoel? Het gevoel dat er iets ‘knaagt’ in je leven, maar dat je dit voor jezelf en je omgeving afzwakt? Omdat je je groot wilt houden? Omdat je jezelf voorhoudt dat het ‘allemaal wel meevalt’? Terwijl je stiekem wel degelijk baalt…… Ik wel: jarenlang hield ik mezelf voor dat ik niet zo veel last had van mijn overgewicht. Tja, ik was écht veel te dik, maar ik was verder toch wel gezond? Ik at gezond, ik sportte regelmatig en ik liet me niet weerhouden om mezelf in badpak te vertonen op het strand. En bovendien; ik had álles al geprobeerd om af te vallen en het lukte niet. Dus leerde ik er mee leven. Een fluisterstemmetje in mij zei ‘weet je zeker dat dit wel mee valt?’. Maar ik luisterde niet naar dat fluisterstemmetje, want hé; ik heb toch alles onder controle in mijn leven? En toch… ergens ging dat knagende stemmetje van fluistertoon over naar schreeuwend.
DURVEN KIJKEN
Als ik in de spiegel keek, dan maakte ik me stiekem toch wel zorgen over mijn gezondheid. En als ik écht keek, dan zag ik ook wel dat ik niet zo lekker in mijn vel zat. En toen ik nog verder durfde te kijken, realiseerde ik me dat het wel degelijk invloed had op mijn dagelijks leven…. Veel meer dan ik eigenlijk toe durfde te geven. Oei, dat dééd zeer…. Wegstoppen en er niet naar kijken, was best makkelijk. Dan hoefde ik niet zo lang stil te staan bij dat gevoel. Dan voelde ik het verdriet niet. Dan voelde ik niet dat ik had gefaald in mijn ogen, omdat ik niet in staat was om mijn gewicht onder controle te krijgen. Werkt dat niet bij heel veel dingen in ons leven op deze manier? Als we er maar niet naar kijken, dan is het er ook niet. Dat houden we onszelf voor. We hebben allemaal wel eens fluisterstemmetjes. En soms moeten die fluisterstemmetjes heel hard gaan schreeuwen voor ze aandacht krijgen. We hebben er zelfs twee spreekwoorden voor in onze taal: “aan struisvogelpolitiek doen” en “je kop in het zand steken”. Maar ja, met je kop in het zand zie je nogal weinig. Dus helpen aan een oplossing doet het zeker niet…..
IN BEWEGING KOMEN
Pas toen ik het verdriet écht durfde aan te kijken, veranderde er iets. Pas toen ik het niet meer wegstopte en durfde te kijken naar wat er niet werkt in mijn leven, begon er iets in beweging te komen. Dat was de start om met mezelf aan de slag te gaan. Ik besefte dat ik ook al een tijd niet blij was in mijn werk en ik deed al heel lang dingen voor anderen terwijl ik dat eigenlijk zelf niet echt wilde. Daar ben ik allemaal voor in actie gekomen en het aangepakt. Toen ik durfde toe te geven dat ik letterlijk en figuurlijk een ‘last’ meedroeg, kwam het inzicht dat ik er ook vanaf wilde. Dus het écht durven kijken heeft mij veel opgeleverd. Zo ben ik serieus aan de slag gegaan met mijn ambitie om anderen te inspireren en ben ik aan de slag gegaan als trainer/coach. Ik heb mijn baan met alle zekerheden opgezegd en ben als freelancer gestart. Omdat ik ging geloven in mezelf en op mezelf en mijn kwaliteiten vertrouw. Ook heb ik de stap aangedurfd om een huis te laten bouwen, iets waar ik eigenlijk als een berg tegenop zag. Ik ben gaan onderzoeken wat me tegenhield hierin en tot de conclusie gekomen dat ik me door angst liet leiden. In plaats van de angst te volgen, ben ik mijn wensen gaan volgen. Wat het voor mijn gezondheid heeft gebracht? Dat laat ik je in het volgend blog weten. Maar ik ben bovenal weer gaan zien hoe leuk ik ben. En ook hoe grappig, liefdevol, zorgzaam en sterk. En dát heeft alles in beweging gebracht.?
